تمام این پست پی نوشت این چند روز من است...

جدیدا به این نتیجه رسیدم که سختی های زندگی همیشه برای یک عده ای اصلا درست نیست که باشه...آخه بعضیا اینقدر زود میشکنن که ممکنه آخرش از همه زندگی کینه به دل بگیرن!!!

و دوم این که : سختی های زندگی همیشه نسبی هستند, پس به همین علت نباید هیچ وقت برای یک چیز نسبی یه تصمیم قطعی گرفت!!!

و اما دیشب من تا خود صبح :

رژ لب...ته سیگار..

اشکهای نگاهی در پیکار..

دست و سر بر دیوار...

تا خود صبح بیدار...

اخرش جنون میزنه به سرم..بعد از چندین ساعت گریه..دوست دارم برقصم.

یه دکتر میگفت دلیل دوگانگی شخصیت,توهم, یه ساعت خوش و یه ساعت ناخوش کمبود ویتامین ب 12 در بدن است!

حالا نمیدونم ویتامینم کم شد یا واقعا دیوانه شدم..

ولی فکر..

تو دیوانه ام کردی..